zondag 15 augustus 2010

The Gayngsy Side of Town - The Band achterna

The Gaudy Side of Town is het eerste nummer van het album 'Relayted' van Gayngs, wat mij betreft nog altijd een van de interessantste platen van het jaar. Gayngs is de bizarre muzikale familie (zie tekening hierboven) rond producer Ryan Olson, een soort van moderne Alan Parsons met een voorliefde voor 10CC.

Olsons groep bestaat pas, maar heeft in mei van dit jaar al een 'prom' gegeven: 'The last prom on earth', naar een van de nummers op 'Relayted'. De show, kunstig in beeld gebracht door Isaac Gale, doet dan ook meteen denken aan 'The Last Waltz', de feestelijke en met sterren beladen afscheidsshow (!) van The Band in 1976. Die werd toen meesterlijk door Martin Scorcese vastgelegd.

Anyway, de registratie van 'The Gaudy Side of Town' wilde ik jullie niet onthouden. Het is een fijn stukje paars getinte cinema en waarschijnlijk een van de weinige YouTube-video's die de sfeer en de spontaniteit van een concert weet over te brengen. Schitterend werk.


zaterdag 7 augustus 2010

I Am Kloot - Sky At Night

Guy Garvey is een man met smaak. Dat schiet ons telkens weer te binnen als we een van zijn Elbow-platen opleggen. ‘Sky At Night’, de vijfde langspeler van het Manchesterse trio I Am Kloot, dringt dezelfde gedachte aan ons op. Garvey stond in voor de productie van het album. Hij voorzag zijn stadsgenoten van de juiste schakeringen voor een sfeervolle schemerplaat.

Vergis je niet. De verdienste van I Am Kloot is aanzienlijk. Garvey zorgde voor de spreekwoordelijke kers op de taart. De band debuteerde in 2001 en timmerde sindsdien stevig aan de weg. Intussen regent het lovende recensies. En met een 24ste plaats in de Britse albumhitlijst realiseert I Am Kloot een nieuwe doorbraak.

Met slechts drie personen klinkt I Am Kloot ook een fractie intimistischer dan pakweg Elbow. Door de samenwerking met een schare gastmuzikanten bereikt de sound bij momenten astronomische hoogtes.

Fingertips houdt alles nog subtiel. De stem van John Bramwell, twee verweven gitaren en een tikkende drum vormen de basis. Maar het wordt pas echt interessant in de korte passage die wordt aangekondigd door een gecontroleerde, Hendrix-achtige feedback, die wordt gedomineerd door een dreunende piano. Een kamerorkest blaast de kaarsen uit.

Grootse arrangementen

Minder fijnzinnig - en dat is meteen de enige steek die I Am Kloot hier laat vallen - is het luide koor dat hier en daar woorden accentueert in Lately, een weinig geloofwaardige persiflage op een soulballad. Een onconventionele solo en een Bramwell die de ruwe kantjes van zijn stem exploreert zorgen voor het nodige tegenwicht. Maar hoezeer Lately ook wil klinken als Joe Cockers versie van With A Little Help From My Friends, erg veel karakter straalt er nergens van af.

Toch gaan grootse arrangementen de band wel af, bijvoorbeeld in Radiation. Met clichés kan I Am Kloot ook overweg. In Same Shoes zingt Bramwell: "I still love you // You ought to know // That I could never have ever let you go." En geloof het of niet, maar het klinkt meer dan oprecht.

Een van I Am Kloots grootste sterktes openbaart zich trouwens in de songteksten. Zo is I Still Do een aangrijpend nummer over het vasthouden aan de hoop en dromen die je koesterde als kind. Elders word je overvallen door straffe wendingen als: "I can walk away from these people whose ideas are just what other people say" (Fingertips).

Voor wie het nog niet wist: I Am Kloot is een van de best bewaarde geheimen op de rockmarkt. Alles aan 'Sky At Night' wijst er echter op dat het cultkostuum de drie Mancunians weldra te krap wordt.

Eerder verschenen op daMusic.be