Dé elektronische verrassing komt dit jaar van Flying Lotus. Met zijn derde album ‘Cosmogramma’ bezorgt de amper 26-jarige Steve Ellison een fantastische, tegendraadse luistertrip. “I want to just make my shit the most musical shit ever”, liet hij onlangs tijdens een interview vallen. Geestig en gewaagd tegelijk, want het zal niet lang duren voor Ellison zich moet laten escorteren door de massa volk die voor zijn toiletdeur heeft postgevat.
Je leest de titel en je denkt: “Cosmogramma, dat móet wel iets groots zijn. Een opera? Een symfonie? Een meerledige suite in d-groot voor sopraan, klavecimbel en altviool?” Dat is het allemaal niet. Het is wel een zeventiendelige compositie voor samplers, laptops en live instrumenten. Flying Lotus gaat trouwens niet licht over het conceptuele aspect van zijn werk. En je hoeft bijgevolg geen expert te zijn om vast te stellen dat zijn “shit” een opvallende vastheid en cohesie vertoont.
Na de eerste maffe maten van Clock Catcher besef je al dat Ellison brein anders werkt dan dat van de meeste stervelingen. Als hersenen echt zo groot zouden zijn als hun capaciteit, dan zou Ellison zijn hiphoppetten via een gespecialiseerde internetwinkel moeten bestellen. Ellison denkt assymetrisch, abstract, filosofisch en totaal outside the box. Niet voor niets is ‘Cosmogramma’een uiterst eigenzinnig amalgaam.
De impact van de plaat doet denken aan die van DJ Shadows ‘Entroducing’. Hoewel Flying Lotus’ sound donkerder is en minder verankerd in de hiphoptraditie, sta je net als bij DJ Shadow versteld van die verbluffende stijlmix. Flying Lotus levert voer voor progressieve musicologen door alles te gebruiken wat zijn pad kruist: free jazz, klassieke discoarrangementen, dubstep, drum ‘n’ bass,... het is onmogelijk exhaustief te zijn.
Out-of-body-ervaring
De occasionele vocals – in ...And The World Laughs With You horen we Thom Yorke – zorgen op uitgekiende plaatsen voor rust tussen al het instrumentale geweld. Mmmhmm klinkt met zijn scat vocals alsof Baloo, de beer uit Jungle Book, de studio intrekt met een strijkkwartet om er een eigentijdse versie van acidjazz op te nemen. De song bloeit helemaal open tot een Jaga Jazzist-achtige compositie. Niet toevallig speelde Flying Lotus onlangs het voorprogramma van het Noorse collectief.
Voor je het weet wordt ‘Cosmogramma’ een heel nieuw melkwegstelsel en neemt Flying Lotus je mee - laverend tussen flitsende Nintendo-bleeps, zwalpende synths en afgemeten strijkerspartijen - door glitterende wolken van kosmosgruis. Een snelle polkabeat, Braziliaans carnaval, Squarepusher-bassen, synths uit Queens ‘Flash Gordon’-soundtrack, harpen, saxofoons en pingpongsamples. Het zit er allemaal geniaal in verwerkt.
Ellison komt natuurlijk uit een muzikale familie. Alice Coltrane – vrouw van – was zijn tante. De spirituele ervaring van het muziek maken kreeg hij dus van kindsbeen af mee. Neem daar nog een goeie tien jaar van out-of-body-ervaringen en psychedelische kicks bij en je hoeft niet te zoeken naar een verdere verklaring. ‘Cosmogramma’ is niet van deze wereld, zoveel is duidelijk.
Eerder verschenen op Damusic.be.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten