Net als de compatriotten van The Dears richten The New Pornographers zich op ambitieuze, rijkelijk gearrangeerde pop. Beide bands zijn bovendien aan elkaar gewaagd. Op ‘Together’ vertalen de Canadese pornografen hun voorliefde voor barokke pop opnieuw in twaalf matige tot sterke popsongs. Bombastisch wordt het nooit, geniaal evenmin. Het is voor een plaat als deze dat ooit het woord “degelijk” werd geconcipieerd.
Uit de pseudofilosofische, pretentieuze perstekst kunnen we nog net afleiden dat The New Pornographers afkomstig zijn uit Vancouver, dat ze met ‘Together’ toezijn aan hun vijfde langspeler en in hun hele bestaan al vele watertjes doorzwommen hebben. Minder nonsens valt er gelukkig op de plaat zelf te bespeuren. Echt nieuwe dingen zijn er niet horen en de bandnaam klinkt gewaagder dan de muziek zelf. Niettemin is ‘Together’ in de eerste plaats een album met positieve vibes en meer dan een handvol vakkundig geknutselde songs.
Frontman A.C. Newman en co tonen zich vooral sterk in zang, melodie en onderlinge variatie tussen de nummers. Enkel A Bite Out Of Bed is echt overbodig. Vergeleken met opener The Movers is de song een waterige soep, bereid met dezelfde basisingrediënten. What Turns Up In The Dark is naar onze mening wat te drammerig, maar heeft nog wel zijn momenten.
The New Pornographers verwijzen graag (bewust dan wel onbewust) naar hun invloeden. De luchtige en sprankelende gitaarsound van de vroege R.E.M. is zo’n inspiratiebron in een aantal nummers. Silver Jenny Dollar doet dan weer denken aan The Triffids en Weezer, maar het meest nog aan Pixies. Het leidt de aandacht een beetje af. Het nummer zal daardoor nooit een Alison worden en zeker geen Angie, Rosie of een van die andere vermaarde rock-‘n- rollcreaturen.
Te snel van de schrijftafel
Daughters Of Sorrow komt uit een andere hoek van het spectrum. De basis bootst een Roger Waterssong na tot in de kleinste details. Het plotse, schrille schreeuwen tussen de laag gezongen lijnen katapulteert ons zo terug naar ‘The Wall’ (en zijn opener In The Flesh?). Het Canadese collectief levert echter een niet geringe bijdrage met bedwelmende zangharmonieën, blazersaccenten en een emotieve gitaarpartij.
Een rist andere nummers had beter nog wat langer op de schrijftafel blijven liggen. Het krachtige Your Hands (Together) delen we in die categorie in. Na enkele schaafbeurten zou het nummer haast de wervelende kwaliteit van een Clint Mansellsoundtrack kunnen evenaren. Ook bij feelgoodsong If You Can’t See My Mirrors hebben we het gevoel dat er meer in zat. Een mooie wending en betoverende samenzang worden er verpakt in drie al te korte minuten.
Op de overige nummers, met name het bescheiden epos My Shepherd en afsluiter We End Up Together, valt zo goed als niets aan te merken. The New Pornographers maken indruk met hun barokke pop, ook al brengen ze weinig nieuws. Wel blijven ze hun eigen eigenzinnige koers varen en dat is al heel wat.
Eerder verschenen op Damusic.be
Geen opmerkingen:
Een reactie posten