Indielabel Asthmatic Kitty lijkt zo stilaan een patent te hebben op verraderlijk simpele folk- en popmuziek met eigenzinnige en exotische trekjes. Dat daaruit kleurrijke en erg diverse platen ontstaan, wekt geen verbazing. Denk maar aan Fol Chen of Cryptacize, dat onlangs nog verraste met het luchtige meesterwerkje ‘Mythomania’. Helado Negro komt uit dezelfde stal en levert met ‘Awe Owe’ een mooie aanvulling op de labelcatalogus.Helado Negro (‘zwart roomijs’) is de eenmansband van Roberto Carlos Lange, een geluidskunstenaar die tijdens zijn carrière minstens zoveel tijd doorbracht op kunstperformances in musea als in concertzalen. Lange, kind van Ecuadoriaanse ouders, groeide op in Zuid-Florida te midden van tropische hitte en orkanen, omstandigheden die later zijn muzikale koers zouden gaan bepalen.
De Spaanse songteksten en de voorzichtig bespeelde gitaren geven ‘Awe Owe’ inderdaad een zuiders karakter. Tegelijk is de muziek bij momenten zo delicaat dat ze eerder gedrenkt lijkt in tropische regen, dan gebronsd door de zon. Zo overvalt je bij nummers als Espuma Negra of Dos Sueños spontaan een gevoel van melancholie, zoals wanneer je met de ruisende branding in je oren het laatste streepje zon aan de horizon ziet verdwijnen.
Ook Langes stem – zacht, licht hees, soms tegen het fluisteren aan - draagt daar toe bij. Al even spaarzaam als met zijn stembanden, gaat Lange overigens om met instrumenten. Hij bekleedt zijn eerder sobere melodieën nergens met overdadige arrangementen, maar creëert toch een gezellige haardvuursfeer.
Robert Wyatt
Het zal dan ook niet verbazen dat Helado Negro in zekere zin sterke gelijkenissen vertoont met de Britse ‘loner’ Robert Wyatt. Misschien zit Wyatts Te Recuerdo Amanda er voor iets tussen, maar ook zonder dat nummer valt op dat Lange de popmuziek even eigenzinnig en Spartaans benadert als Wyatt.
Het is een echte kunst om een skelet met een minimum aan vlees toch levenslustig te doen lijken, maar net als Robert Wyatt slaagt Lange er wonderwel in. Met ‘Awe Owe’ haalt Helado Negro nog niet de klasse van Wyatt, maar zijn uitvoeringen zijn doorgaans wel erg doorleefd en ingetogen.
‘Awe Owe’ is dan ook een ongewoon en grotendeels geslaagd plaatje. Als er gebreken zijn, dan situeren die zich meestal bij de muzikale ideeën zelf. Zo staan de beste melodieën vooraan op de plaat, spreekt Time Aparts niet als de andere nummers en vertrekt Awe van een erg goed concept dat helaas geen vijf minuten standhoudt. Toch verdient Helado Negro een lauwerkrans voor zijn licht verteerbare, experimentele debuutplaat. Zo mooi balancerend op het koord tussen poppy en koppig worden ze zelden gemaakt.
Eerder verschenen op http://www.damusic.be/cd/helado-negro/awe-owe
Geen opmerkingen:
Een reactie posten