In 2009 was The Horrors de band die ten opzichte van zijn debuut de spectaculairste vorderingen maakte. Had hun eersteling nog te lijden onder onverschillige kritieken en de cartooneske verschijning van de bandleden, dan maakten The Horrors met 'Primary Colours' een geslaagd U-turn. Maar als je hoort wat het Britse These New Puritans realiseert op 'Hidden', dan verbleekt de evolutie van The Horrors tot een nietig voetnootje in de recente muziekgeschiedenis.
'Hidden' kan terecht rekenen op zeer lovende recensies en dat heeft alles te maken met de radicale verschuivingen qua sound, die de marktwaarde van de band fors de hoogte in jaagt. Voorganger 'Beat Pyramid' was een licht eigenzinning, zij het wat druk, debuut met een overvloed aan ideeën, die elkaar wel eens voor de voeten liepen. Met wat goede wil kon dat album nog gelabeled worden als punkfunk. Geen spoor daarvan op 'Hidden', dat zelfs onmogelijk te klasseren is.
Orkestrale motiefjes duiken her en der op. Drums, tegendraads bonkend als bommen, houden de nieuwe sound samen. Gitaren werden de mond gesnoerd en vervangen door hout- en koperblazers, vibrafoons en nerveuze synths. De repetitieve zanglijnen van 'Beat Pyramid' ruimden plaats voor meer uitgebalanceerde vocals en (kinder)koren en sabels die uit hun schedes worden getrokken voegen nog het macabere kantje toe dat van 'Hidden' helemaal een unieke luisterervaring maakt. In Fire-Power zegt de band het zelf: "This is a sound attack."
Voor wie toch liever afgaat op genres: ik hoor onder andere hiphop (in de ritmes) en vooral veel zogenaamde avant-prog (in de melodieën en de productie). Op zijn minst een ongewone, om niet te zeggen ongehoorde, combinatie! Er is dit jaar al een massa geweldige muziek verschenen, maar 'Hidden' blijkt toch wel de te kloppen plaat. Niet onmogelijk, wel onwaarschijnlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten