Motorpsycho goes Spinal Tap, zou je bijna denken bij de titel ‘Heavy Metal Fruit’. En hoewel de Noren niet zo ver gaan, staat ‘Heavy Metal Fruit’ toch wel bol van de rockclichés. Motorpsycho – hoe kan het ook anders? – laat ze echter smelten, buigt ze om, slikt ze in en spuugt ze uit tot er iets heel unieks uit voort komt: een psychedelisch avontuur dat alleen maar door Motorpsycho geschreven kan zijn.
Het is dus zeker niet allemaal heavy metal wat de klok slaat. Rijk aan bonte kleuren, dat is ‘Heavy Metal Fruit’ zeker ook. Al zijn we natuurlijk niets anders gewoon van Motorpsycho.
Geen enkel rockgenre heeft het eigenzinnige trio ongemoeid gelaten. Het ging er de voorbije jaren vaak snoeihard aan toe, en met ‘Let Them Eat Cake’ en ‘Phanerothyme’ maakte de band zelfs geslaagde uitstapjes naar barokke popmuziek.
De carrièrewendingen zijn telkens weer verrassend. Zo werd het dubbelalbum ‘Black Hole/Black Canvas’ (2006) gevolgd door een tournee waarin de relatief korte albumtracks werden uitgesponnen tot geestesverruimende kwartieren.
Vier jaar en twee albums later neigt Motorpsycho nog steeds naar die epische aanpak. En met ‘Heavy Metal Fruit’ bereikt de band daarin nu een voorlopig hoogtepunt.
‘Heavy Metal Fruit’ is qua vorm een plaat zoals er in de jaren zeventig vele werden gemaakt: een dubbelalbum met meerledige composities in plaats van songs, met waanzinnige titels als X-3 (Knuckleheads In Space) en met een hoes als een scène uit een bad trip. Sinds enkele jaren kan dat allemaal weer.
Met Starhammer slaat Motorpsycho meteen hard toe. Wie denkt naar een metalplaat te luisteren, wordt nog even aan het lijntje gehouden door de ijzingwekkende aanvangsriff. Maar het duurt niet lang voor het nummer muteert tot een dreigende improvisatie. Het met stemorgieën doorspekte X-3 (Knuckleheads In Space) / The Getaway Special drijft het ritme weer op.
B.L.A.C.K. S.A.B.B.A.T.H.
Hechte zangharmonieën (“Round and round and round we go / always slightly faster”) zijn ook te vinden op het duizelingwekkende The Bomb-Proof Roll And Beyond. Een lawaaiuitbarsting kapt het nummer in tweeën, maar uiteindelijk triomfeert de schoonheid van de stemmen. De overgang naar het sobere rustpunt Close Your Eyes voelt dan ook erg natuurlijk aan.
W.B.A.T. begint met minder aangenaam gitaargefriemel, dat we snel vergeten wanneer gitarist Hans Magnus Ryan een Black Sabbath-achtige riff inzet en Bent Saethers stem striemt als die van Ozzy Osbourne. Het hele nummer is de ultieme synthese van al wat Black Sabbath was in zijn hoogdagen. Zou het trouwens kunnen dat de schrijfwijze van de titel verwijst naar Sabbath-song N.I.B.?
Het plaatje wordt helemaal compleet met het vierdelige, twintig minuten durende Gullible’s Travels, waarvan de coda ‘Heavy Metal Fruit’ een monumentaal einde bezorgt.
Geef de plaat wat tijd, laat ze openbloeien en raak verblind door de vele kleuren. Want het begin is even memorabel als het einde. En alles daartussen eigenlijk ook.
Eerder verschenen op: http://www.damusic.be/cd/motorpsycho/heavy-metal-fruit
Geen opmerkingen:
Een reactie posten