Tortoise - Schildpad doet file vergeten

Tortoise, Labozaal, Stuk, Leuven, 20 november 2009

High Class Slim Came Floatin' In
Minors
Monica
In Sarah, Mencken, Christ And Beethoven There Were Women And Men
I Set My Face To The Hillside
Eros
Swung From The Gutters
Charteroak Foundation
Prepare Your Coffin
Dot/Eyes
The Suspension Bridge At Iguazú Falls
Crest
Yinxianghechengqi (bis #1)
Glass Museum
Salt The Skies
Seneca (bis #2)

Wanneer is een optreden geslaagd? Als een band er bijvoorbeeld in slaagt het hongerige gevoel en de roes van drie uur file op de E40 te doen vergeten. Tortoise kan dat, zo bleek vrijdag in Leuven. Ergo...

De omstandigheden waren nochtans niet ideaal. Voorprogramma iCu had ons met zijn loops eerder verveeld dan opgewarmd en wie niet al te groot was van gestalte, moest al goed gepositioneerd staan om de muzikanten ook echt te zien spelen. Nee, dan was het ouderwetse maar ruimere decor van Het Depot een betere maat voor Tortoise.

Maar wat moet dat moet en ook in het Stuk werden de twee gebruikelijke drumstellen, een vibrafoon en een marimba op het podium gepropt. Het stoorde Tortoise blijkbaar niet, want de band maakte anderhalf uur lang een erg geïnspireerde indruk. En elke kenner zal zeggen: "Die setlist is een super setlist".

"Ze zijn onhoudbaar!" liet een enthousiasteling zich ontvallen naarmate het eigenzinnige kwintet uit Chicago zich door de eerste nummers van de setlist had geploegd. Een terechte opmerking, die ook de rest van de avond geldig zou blijven. Toch kwam niet elk nummer (of zeggen we beter 'compositie') even sterk uit de verf.

De melodie van I Set My Face To The Hillside was een beetje wazig en moesten we er op basis van onze fantasie zelf bijdenken. Een euvel waaronder ook het anders zo krachtig ingezette Prepare Your Coffin te lijden had. Swung From The Gutters werd dan weer een tijdlang ontsierd door een veel te luide gitaar en door een minder geslaagde excursie als middendeel. Het ontbreken van Gigantes, een van de betere nummers van 'Beacons of Ancestorship', was trouwens moeilijk te verteren.

Seneca

Maar laten we vooral stoppen met mieren neuken en de schilpad feliciteren. Want 90% van de tijd hebben we vol verbazing mogen waarnemen hoe vijf bijzonder veelzijdige muzikanten om de zoveel maten wisselden van instrument en het met evenveel kunde en gevoel bespeelden als het vorige. Een lust voor het oog. En voor het oor, dat spreekt vanzelf.

High Class Slim Came Floatin' In, opener van het concert én van 'BoA', klonk live duizendmaal overtuigender dan op plaat. In Sarah, Mencken, Christ And Beethoven, There Were Women And Men van 'TNT' kreeg een ongemeen swingende bewerking, die het publiek na drie nummers goed in de stemming bracht. En ook Charteroak Foundation, afsluiter van 'BoA', was een onbetwist hoogtepunt, ondanks zijn ongewoon lome tempo. Maar goed, je bent een schildpad of je bent het niet.

Als eerste bisnummer werden we dan ook van onze sokken geblazen door een verschroeiend Yinxianghechengqi, dat in niets te vergelijken is met de sierlijke melodieën waarop Tortoise het patent lijkt te hebben. Ook in de tweede bisronde liet de groep zich van zijn hardere kant zien, meer bepaald met een fel geïmproviseerd Seneca (van 'Standards'). Het gevoel dat het concert daarmee, net als zijn Romeinse naamgenoot, aan het doodbloeden was kregen we niet. Toch waarde Seneca's geest rond in de Labozaal: koppig, zakelijk en briljant.