Een wat abstracte bandnaam uitkiezen, het muzikale roer honderdtachtig graden draaien en de unaniem lovende recensies zorgvuldig bewaren in een plakboek. Sam Genders (Tunng) toont met zijn debuut als Diagrams, 'Black Light', hoe je vanuit een gewaardeerde band rechtstreeks de woelige solowateren induikt.
Met het labelen van het Engelse collectief Tunng heeft men in het verleden wel eens lastig gehad. Folktronica werd het uiteindelijk. Of dat de soms moeilijker in het gehoor liggende (maar prachtige) sound van Tunng recht aandeed, daar laten we ons hier niet over uit. Wel weten we dat 'Black Light' in een geen enkel licht een folkplaat is, eerder een vrij toegankelijk en goed popalbum.
We horen bij Diagrams nu eens echo's van Gayngs, het Britse The Chap en de Zweden van Marching Band. De grootste gemene deler is dan ook de nagenoeg perfect vormgegeven voorliefde voor popmuziek met een scherp randje. Genders' ervaring als muzikant en songschrijver en de excellente groep die hij rond zich schaarde vormen een andere niet te onderschatten factor van Diagrams' succes.
Funkier dan Tunng
Er wordt op 'Black Light' echt geschilderd met geluid, en je kan de hoes haten, maar ze vult de muziek perfect aan. Zo zijn de occasionele strijkers en blazers zonder uitzondering ongemeen fijnzinnig gearrangeerd. In combinatie met de fleurige productie van Mark E. Brydon levert dat regelrechte pareltjes op als Appetite, Antilope en de grootse afsluiter Peninsula. Soms, zoals in Tall Buildings en Mills, gaat er veel funkier aan toe dan in de gemiddelde Tunng-song. Dat Brydon ooit mee aan de wieg stond van Moloko zal wel geen toeval zijn.
Genders heeft een warme lage stem die meer dan eens mooi samensmelt met zijn ijlere hogere register. Talloze schitterende tekstregels komen zo extra fel uit de verf. Een bloemlezing: "A broken whisky bottle is all you've got to show for losing your control" (Ghost Lit), "Searching for North Sea oil in the grass between your toes" (Mills) en het mantra-achtige "Oh, isn't this good // Look at the beautiful faces that gather round" (Peninsula).
'Black Light' houdt niet op te beklijven. Elke luisterbeurt brengt verrassende details aan de oppervlakte: een koortje, een zalvende Fender Rhodes, een synthriedeltje. Ja, we hebben er met Sam Genders een allround-popbrein bij. En om met een stukje Asterix te eindigen: Bij Tunngtatis, niet downloaden maar kopen deze plaat!
